(اخلاقي،اجتماعي)

حكمت122)و درود خدا بر او.  (در پي جنازه اي مي رفت و شنيد كه مردي مي خندد) فرمود:گويي مرگ بر غير ما نوشته  شده و حق جز بر ما واجب گرديد، و گويا اين مردگان مسافراني هستند كه  به زودي باز مي گردند در حالي كه بدن هايشان را به گور ها مي سپاريم و ميراثشان را مي خوريم. گويا ما پس از مرگ آنان جاودانه ايم!. آيا چنين است، كه اندرز هر پند دهنده اي از زن و مرد را فراموش مي كنيم و خود را نشانه تير هاي بلا و آفات قرار داديم؟.

(اخلاقي)

حكمت121)و درود خدا بر او. فرمود: چقدر فاصله بين دو عمل است: عملي كه لذتش مي رود و كيفر آن مي ماند ، و عملي كه رنج آن مي گذرد و پاداش آن ماندگار است

(علمي،اجتماعي، تاريخي)

حكمت120)(از قريشپرسيدند) و درود خدا بر او. فرمود: اما بني مخزوم گل خوشبوي قريشند، سخن مردانشان؛ و ازدواج با زنانشان را دوست داريم؛ اما بني عبد شمس دور انديشتر، ودر حمايت مال و فرزند توانمندتر كه به همين جهت بدانديش تر و بخيل تر مي باشند،و اما (بني هاشم) آنچه در دست داريم بخشنده ترو براي جانبازي در راه دين سخاوتمندتريم.آنها شمارشان  بيشتر اما فريبكارتر و زشت روي ترند، و ما گوياتر و خير خواه تر و خوش روي تريم

(اخلاقي،تربيتي)

حكمت119)ودرود خدا بر او. فرمود: دنياي حرام چون مار سمي است؛ پوست آن نرم ولي سم كشنده در درون دارد، نادان فريب خورده و به آن مي گرايد، و هوشمند عاقل از آن دوري گزيند.

(اخلاقي)

حكمت118) و درود خدا بر او. فرمود: از دست دادن فرصت، باعث اندوه مي شود.

(اعتقادي؛ اخلاقي)

حكمت117)و درود خدا بر او. فرمود: دوتن بخاطر من به هلاكت مي رسند: دوست افراط كننده و دشمن دشنام دهنده.

(اعتقادي، اخلاقي)

حكمت116) و درود خدا بر او. فرمود:چه بسا كسي كه با نعمت هايي كه به او رسيده،به دام مي افتد؛ و با پرده پوشي بر گناه  فريب خورد،  وبا ستايش شدن ، آزمايش گردد؛ و خدا هيچ كس را همانند مهلت دادن، نيازمود.

(اخلاقي)

حكمت115) و شخصي از امام(ع) پرسيد:حال شما چگونه است؟ . حضرت فرمود:) چگونه خواهد بود حال كسي كه در بقاي خود ناپايدار، و در سلامتي بيمار است، و در آنجا كه آسايش دارد، مرگ او فرا ميرسد.

(اخلاقي،اجتماعي)

حكمت114)و درود خدا بر او. فرمود: هرگاه نيكوكاري بر روزگارو مردم آن غالب آيد، اگر كسي به ديگري گمان بد برد، در حالي كه از او عمل زشتي آشكار نشده، ستمكار است، و اگر بدي بر زمانه و مردم آن غالب شود، و كسي به ديگري خوش گمان باشد،  خود را فريب داد.